حبله رود 2
آه ای حبله رود پیر
وقتی پسرانت
در سایه ی سنجدها
خمیازه* می کشند
وقتی قوچ های"کلرز" (1)
و بزغاله های "اژدها کوه" (2)
در پساب های تو
جان می دهند
وقتی با هجوم دودکش های"سردره" (3)و "علی آباد"(4)
سردرد می گیری
و نفس هایت
به شماره می افتد
بر ما خشم مگیـر
می دانم
فصل عاشقی گذشته است
وتو دیگر نمی توانی
به "شازده حسینت" (5) سلام کنی
و برای میراب های "بنکوه" (6)
آوازهای نقره ای بخوانی
اما
داستان، داستان دیگری است
می ترسم
روزی مثل من
در ازدحام خارهای زرد
گم شوی ...
نمی دانم
چند هزار سال
کل(7) ها و پلنگ ها
به شوق چشمه های تو
از "شمشیرکوه" (8) پایین آمده اند
"کبوتردره"(9) و" سیمین دشت"(10) را
زیرپا گذاشته اند
بره ها و توله هایشان را
زیر سایه ی گزهای بلند
با لالایی هایت، بزرگ کرده اند
و چوپان ها
با آوازهای تو
گله ها را به قله ها رسانده اند
اما هنوزهم
گندمزارهای آبادی
در انتظارآمدنت،سرک می کشند
و کاج های سالخورده
برای دره های "نمرود"(11) و"دلیچای"(12)
نماز باران می خوانند ادامه دارد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-قله ای درشمال غرب گرمسار
2-کوهی در شمال گرمسار
3-دره ای در 10 کیلومتری غرب گرمسار در مسیر جاده تهران _گرمسار_مشهد ؛اخیراشهرک صنعتی با ده ها کارخانه در نزدیکی این دره احداث شده است که در آلودگی هوای گرمسار نقش اصلی را دارد .
4-نام روستا و شهرکی صنعتی
5-شازده حسین (شاهزاده حسین) نام امامزاده ای بر فراز کوهی در شمال گرمسار و در ساحل حبله رود که هرسال در 28 صفر(چهل و هشتم) زیارتگاه عموم گرمساری ها بود .چند سال پیش،جویندگان گنج،این مکان را کاملا ویران کردند .
6_ بنکوه (بن کوه ) : ایستگاه راه آهن در مسیر تهران شمال بعد از ایستگاه گرمسار ،در دهانه ی حبله رود
7-بز کوهی نر
8_کوهی در شمال شرق گرمسار
9-کبوتر دره :دره وایستگاه راه آهن در مسیر تهران-گرگان بعد از بنکوه ، درساحل حبله رود
10- سیمین دشت : دره و ایستگاه را ه آهن بعد از کبوتر دره ،در ساحل حبله رود
11و 12-دو شاخه اصلی تشکیل دهنده حبله رود
* در ویرایش پیشین، به جای خمیازه " کراک " بود .
* حبله رود 3
آه ای رود مهربان!
قرن ها
به پدرانم نان دادی
وگندم ری را
تا بغداد بردی
حبله رود!
ما متمدن شده ایم
دیگرهرغروب
دختران آبادی
کوزه بردوش
از چشمه هایت برنمی گردند
ما متمدن شده ایم
درباور های تازه ی ما
رودخانه را آفریده اند
که فاضلاب هایمان را دور نریزیم
تا آب های زلالش را
با زهرکودهای شیمیایی
ترکیب کنیم
و ویلاهامان را
از ساحل آلوده اش
تماشا کنیم
وگاهی سوار بر امواج خیالی اش
به مجلس هم برویم
کاش روزی که رستم
از ساحل جنگل پوشت
به مازندران می رفت
دیو های تو راهم کشته بود
آه ای حبله رود پیر
هرشب با سرفه های تو
بیدارمی شوم
دست بر پیشانی ات می گذارم
تب ، علامت خوبی نیست ...
نفرینم نکن حبله رود!
اشک هایم را به یاری ات می فرستم
دلم ، بی نهایت پر است
اما دست هایم خالی است
نفرینم نکن
من ، تنها می توانم
برایت فاتحه ای بخوانم ...
